عابدی متولد1293 است. عمده شهرتش در صنعت پتروشیمی به دلیل نگارش نخستین کتاب در این حوزه مهم با عنوان «پتروشیمی» است. وی در سال 1312 با آخرین گروه دانشجویان اعزامی‌به فرانسه، به آن کشور عزیمت نمود و در دانشگاه شهر بوردو موفق به اخذ مدرک مهندسی شیمی شد. بعدها وی مدرک دکتری خویش را درهمین رشته از دانشگاه پلی تکنیک برلین گرفت و در سال 1319 به ایران بازگشت.
دکتر رحیم عابدی پس از مراجعت به کشور مدتی ریاست هنرستان رنگرزی را برعهده داشت و چندی نیز ریاست اداره آموزش وزارت پیشه و هنر وقت با او بود. در سال 1324 به سمت استادی در دانشکده فنی دانشگاه تهران رسید و در سال 1332 همزمان با حوادث 16 آذر به سمت معاونت این دانشکده منصوب شد. گفته می‌شود وی یکی از «مردان دوشنبه دانشگاه» بود. «در آن روز او بود که پیشنهاد داد زنگ دوم دانشکده بی موقع زده شود تا دانشجوها زودتر محوطه را ترک کنند تا از هجوم سربازان به فرماندهی تیمور بختیار در امان باشند» و همین دلیلی بود که رژیم بعدها او را مقصر واقعه معرفی کند. عابدی در سال 1333 با 11 استاد دیگر به دلیل امضای نامه سرگشاده در اعتراض به قرارداد کنسرسیوم نفتی از دانشگاه اخراج شد.
سرانجام دکتر رحیم عابدی اولین مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی‌بعد از انقلاب اسلامی‌شد.
قبل از آن؛ ایران در سال 1338 اقدام به احداث یک کارخانه کود شیمیایی جهت تولید اوره و نیترات آمونیم در مرودشت شیراز نمود که این واحد در سال 1342 به بهره برداری رسید و به این ترتیب ایران جزو کشورهای تولید کننده مواد پتروشیمیایی قرار گرفت.
در سال 1343 و طبق قانون، کلیه فعالیت‌‌هایی که در جهت ایجاد و توسعه صنایع پتروشیمی‌توسط واحدهای تابعه وزارتخانه‌‌ها و سازمان‌‌های مختلف دولتی انجام می‌شد. تا اینکه در سال 1344 بر اساس موافقت شرکت ملی نفت ایران بمنظور تولید انواع فرآورده‌‌های پتروشیمیایی و مواد حد واسط شیمیایی برای رفع نیاز داخل کشور، اقدام به تاسیس شرکت ملی صنایع پتروشیمی‌کرد. از این سال به بعد صنعت پتروشیمی‌از اولویت خاصی در برنامه‌‌های عمرانی کشور برخوردار شد و در طول این مدت نیز در زمینه تولید کودهای شیمیایی پیشرفت‌‌هایی حاصل شد و ظرفیت تولید بطور مشخصی افزایش یافت.