صنعت پتروشیمی در آسیا و اقیانوسیه /قسمت دوم-تمرکز درون منطقه ای: آسیای شمالی

در بین سه منطقه آسیا- اقیانوسیه، صنعت پتروشیمی آسیای شمالی با سخت ترین شرایط مواجه است. رشد اقتصادی بسیار اندک در سه بازار اصلی یعنی ژاپن، کره جنوبی و تایوان باعث کاهش تقاضا برای تولیدات داخلی شده است. در شرایطی که بازارهای آمریکای شمالی و خاورمیانه توسعه چشمگیری یافته اند، هزینه تولید برای تولیدکنندگان آسیای شمالی به شدت بالا رفته و این موضوع باعث شده است که رقابت پذیری آنها کاهش یابد. خلاصه این تغییر و تحولات را ادامه می خوانید. علاوه بر قیمت های بسیار بالای خوراک، پروفایل های نامطمئن تقاضا و تخریب توازن عرضه و تقاضا، باعث شده است که تولیدکنندگان آسیای شمالی مجبور به مقابله با چالش های فضای تجاری شوند.

وضعیت صنعت پتروشیمی در کشورهای آسیای شمالی

ژاپن

·         در شرایطی که ژاپن برنامه انرژی هسته ای خود را متوقف کرده است و به شدت با کمبود منابع طبیعی انرژی رو به روست، با معمای سخت و لاینحل امنیت انرژی مواجه است.

·         افزایش اتکا به واردات گاز طبیعی مایع(LNG) و نفتا باعث شده است که هزینه های خوراک، حمل و نقل و آب و برق این کشور با نوسانات زیادی مواجه شود. در نتیجه، رقابت پذیری صنعت پتروشیمی ژاپن در حال کاهش است.

·         هیچ برنامه ای تا سال 2020 برای افزایش ظرفیت خالص تولید الفین و آروماتیک ها وجود ندارد.

·         شرکت های پتروشیمی ژاپن از طریق عقلایی کردن پورتفولیوی خود یا بهبود و به روز رسانی تکنولوژی یا هر دو، قصد دارند که استراتژی های خود را تطبیق دهند.

کره جنوبی

·         هزینه های بسیار زیاد خوراک و آب و برق، به علاوه توسعه های منطقه ای و داخلی

تولید هزینه محصولات پتروشیمی، همگی جزء عواملی هستند که باعث شده اند

صنعت پتروشیمی کره جنوبی تحت فشار قرار گیرند.

·         نگرانی های بسیاری در مورد مازاد عرضه در زنجیره عرضه خوراک پلی استر، مانند اسید ترفتالیک تصفیه شده(PTA)و مونواتیلن گلایکول (MEG) وجود دارد.

·         حرکت چین به سمت خودکفایی در تولید محصولات پتروشیمی و پلاستیکی ( چین به زودی تبدیل به یکی از صادرکنندگان اسید ترفتالیک تصفیه شده (PTA)خواهد شد)، باعث شده است که تقاضای وارداتی چین کاهش یابد.

·         انتظار می رود که بین سال های 2013 تا 2017 ظرفیت تولید پارازایلین(PX) کره جنوبی به میزان 94 درصد رشد کند. چنین رشدی باعث عدم تعادل بازار، کاهش هزینه های بهره برداری و کاهش حاشیه سود خواهد شد.

·         با توجه به تغییر چشم انداز رقابت پذیری کره جنوبی، تولیدکنندگان این کشور می بایست خود را با تغییر روندهای عرضه و تقاضا تطبیق دهند و با احتیاط کامل وارد بازارهای نوظهور شوند.

 تایوان

·         تا چند سال قبل، تایوان یکی از مراکز قدرت صنعت پتروشیمی بود و سالانه حدود

 10 میلیون مترمکعب محصولات پتروشیمی به چین صادر می کرد.

·         در سال های اخیر تولیدکنندگان این کشور با کاهش 90 درصدی صادرات به چین مواجه بوده اند. با امضای توافقنامه چارچوب همکاری های اقتصادی در سال 2013، همکاری های دو جانبه تایوان با چین بهبود چشمگیری یافته است.

·         انتظار می رود که مواتع تعرفه ای تایوان کاهش یابد، و به این ترتیب مزیت رقابتی این کشور در مقایسه با رقبای آسیای شمالی بهبود خواهد یافت؛ با این وجود، احتمالا سوالاتی در مورد رقابت پذیری تولیدکنندگان این کشور در مقایسه با بازیگران داخلی چین باقی خواهد ماند.

·         در شرایطی که تقاضا چینی ها کاهش یافته است، برنامه های توسعه متوقف شده است و تمرکز فروش به سمت فروش داخلی تغییر کرده است؛ با این وجود، بازار داخلی محصولات پتروشیمی در سال 2013 افول کرده و روندهای اقتصادی سال 2014 نیز تغییر چندانی نیافته اند.

·         انتظار می رود که نرخ های بهره برداری برای برخی از محصولات پتروشیمی در کل صنعت کاهش یابد.

 نگرانی ها در مورد ظرفیت مازاد

کاهش حاشیه سود تولید پارازایلین (PX) در صنعت پتروشیمی آسیا و اقیانوسیه، حکایت کاهش تولیدکنندگان محصولات پتروشیمی در آسیای شمالی را توضیح می دهد.

انتظار می رود که پروژه های در دست اجرا برای افزایش ظرفیت تولید پارازایلین (PX) در آسیا و اقیانوسیه در بین سال های 2017-2013 به میزان 40 درصد رشد کند و به بیش از 40 میلیون مترمکعب در سال برسد. پیش بینی می شود که در آن زمان ظرفیت تولید پارازایلین (PX) کره جنوبی از 5.4 میلیون متر مکعب در سال به میزان 94 درصد رشد کند. انتظار بر این است که ظرفیت تولید پارازایلین (PX) در چین نیز در دوره زمانی مشابه به میزان 41 درصد افزایش یابد.

انتظار می رود که در همین دوره ظرفیت تولید پارازایلین (PX)در خاورمیانه، به میزان 200 درصد رشد کند و از رقم کنونی 3.4 میلیون متر مکعب در سال به رقم 10.85میلیون متر مکعب در سال 2017 برسد.[1] در حالی که خط سیر صعودی تقاضا با چنین حجمی از سرمایه گذاری مواجه است، تولیدکنندگان پارازایلین در بازاری فعالیت می کنند که در دوره مترقی طولانی بین شروع این پروژه ها و آغاز بهره برداری از آنها به طور قابل توجهی تغییر کرده اند.

در شرایطی که چین به دلیل رسیدن به خودکفایی در تولید اسید ترفتالیک تصفیه شده (PTA) ظرفیت تولید این محصول را افزایش می دهد، بازار پارازایلین (PX)آسیای شمالی به سرعت تقاضای اصلی بازار را از دست می دهد. نتیجه چنین اتفاقی برای عرضه کنندگان آسیای شمالی عدم توازن بین عرضه و تقاضا بوده است که که باعث کاهش اختلاف ظرفیت تولید پارازایلین و اسید ترفتالیک شده است. اختلاف ظرفیت تولید پارازایلین و اسید ترفتالیک از نقطه حداکثر متوسط فصلی به میزان 354 دلار آمریکا به ازای هر متر مکعب در فصل اول سال 2011 به رقم 70 دلار آمریکابه ازای هر متر مکعب در فصل سوم سال 2013 رسیده است، که به طور قابل توجهی پایین تر از نقطه سر به سری صنعت در سطح 150 دلار آمریکا به ازای هر متر مکعب است. نمودار 1، اختلاف ظرفیت تولیدپارازایلین- اسید ترفتالیک (PTA-PX) را نشان می دهد.

تولیدکنندگان آسیای شمالی به شرایط بی ثبات بازار از طریق بهینه سازی بهره برداری از دارایی ها، یا در برخی موارد از طریق متوقف کردن تولید پارازایلین (PX) واکنش نشان می دهند. در ماه فوریه سال 2014، شرکت پتروشیمی هیوندای کوزما کره جنوبی[1] نرخ هزینه های عملیاتی خود را برای تولید 800.000 تن پارازایلین (PX) در سال از 80 تا 85 درصد به 75 درصد کاهش داد.  واحد شماره 1 تولید پارازایلین (PX) در شرکت مواد شیمیایی لاته[2] به دلیل کاهش حاشیه سود بسته شد.

ژاپن خود را الگوی جدید جهانی تطبیق می دهد

در ژاپن سیاست های مالی نخست وزیر این کشور شینزو آبه، که در ماه دسامبر سال 2012 به نخست وزیری ژاپن انتخاب شد، باعث توقف افزایش تورم منفی شده و به رشد متوسط تولید ناخالص داخلی کمک شایانی کرده است.

یکی از ویژگی های اصلی سیاست های اقتصادی شینزو آبه وضع محرک های مالی بسیار شدید بوده است، که باعث کاهش شدید ارزش ین شده است و این امر منجر به افزایش صادرات محصولات شیمیایی شده است. اگرچه، به رغم افزایش اندک صادرات این محصولات، باعث افزایش هزینه های مواد اولیه شده است که در تصمیم نهایی تولیدکنندگان محصولات پتروشیمی تاثیر بسزایی می گذارد.

در سال های 2018 تا 2020، ظرفیت های جدید تولید اتیلن به طور قابل توجهی در آمریکای شمال، خاورمیانه و چین افزایش خواهد یافت، و این امر باعث افزایش فشار بر هزینه های عملیاتی خواهد شد. اقتصادهای بالغ اروپا و آسیای شمالی، دارای تجهیزات و امکانات بنیادی بسیار مستهلکی هستند به علاوه انتخاب های محدود خوراک که همین امر باعث می شود این کشورها خود را با الگوی جدید جهانی مطابقت دهند. تولیدکنندگان آسیای شمالی دو انتخاب دارند: عقلایی کردن پورتفولیو یا تخصصی سازی تولیدات.

روند مصرف اتیلن ژاپن نزولی بوده و به 5 میلیون متر مکعب در سال رسیده است، در حالی که ظرفیت سالانه در حدود 7.6 میلیون مترمکعب در سال باقی خواهد ماند. ظرفیت مازاد داخلی و کاهش واردات چین باعث شده است که شرکت های پتروشیمی آساهی کاسِی[3]، میتسوبیشی کمیکالز[4] و سومیتومو کمیکالز[5] برنامه هایی را برای بستن یا تعدیل واحدهای تولید اتیلن اعلام کنند. اگرچه در حال حاضر این تصمیم بهترین سیاست برای شرایط فعلی است و نشان می دهد که صنایع تولید الفین در مسیر درستی قرار گرفته اند، ظرفیت تولید همچنین 6.4 میلیون متر مکعب خواهد بود و بنابراین یک شکاف مازاد ظرفیت در این کشور وجود خواهد داشت.

[1]South Korea’s Hyundai Cosmo (HC)

[2]Lotte Chemicals

[3]Asahi Kasei

[4]Mitsubishi Chemicals

[5]Sumittomo Chemicals