ویژگی‌های صنعت پتروشیمی آمریکا

صنعت پتروشیمی و تولید مواد شیمیایی یک صنعت پویا، آینده نگر، نوآور و یکی از صنایع کلیدی اقتصاد است.

صنعت پتروشیمی همچنین یک صنعت توانمند برای تبدیل است. شرکت‌ های آمریکایی که در صنعت پتروشیمی فعالیت می کنند سالانه میلیاردها دلار در تحقیق و توسعه سرمایه گذاری می کنند. این شرکت ها همچنان از لحاظ بین المللی رقابتی هستند و فرآیندها و محصولات جدیدی را تولید می کنند تا مشکلات مربوط به عملکرد، ایمنی و کارایی را در بسیاری از صنایع و حوزه ها حل و فصل نمایند.

ترکیب صنعت پتروشیمی همواره در حال تغییر و تحول است و تنوع آن در زمینه های نیازمند به فناوری بالا مانند تولید محصولات داروئی، فناوری زیستی، فناوری نانو و مواد پیشرفته که در سایر صنایع کاربرد دارند، در حال افزایش است. صنعت پتروشیمی آمریکا دومین صنعت پتروشیمی بزرگ دنیا است که در حدود 15 درصد از کل تولید محصولات پتروشیمی دنیا را به خود اختصاص می دهد. جدول 1 خلاصه صنعت پتروشیمی آمریکا را نشان می دهد.

صنعت پتروشیمی بزرگترین بخش صادرکننده در ایالات متحده آمریکا است، حتی بزرگتر از بخش کشاورزی (با صادرات 65 میلیارد دلاری) و صنعت فضایی (122 میلیارد دلار).[1] محصولات شیمیایی و فرآورده های مرتبط بیش از ده سنت از هر دلار صادرات آمریکا را به خود اختصاص می دهند.

آمریکایی هایی که در صنعت پتروشیمی استخدام می شوند، جزء بهره ورترین نیروی کار آمریکا به حساب می آیند. ماهیت بسیار پیچیده صنعت پتروشیمی نیاز به استخدام نیروی کار بسیار ماهر و آموزش دیده و تحصیل کرده دارد. نیاز به مهارت های فناوری بیشتر و افزایش بهره وری باعث شده است که دستمزدهایی که شرکت های فعال در صنعت پتروشیمی می پردازند بسیار بالاتر از سایر صنایع تولیدی باشد.

صنعت پتروشیمی را نمی توان به سادگی جزء فهرست اصطلاحات و واژگان اقتصادی سنتی، مانند نظام طبقه بندی صنعتی آمریکای شمالی (NAICS) [1] و طبقه بندی صنعتی استاندارد (SIC) [2]به حساب آورد. بنیان های قابل تعریف در هر دوی این نظام ها بر اساس فعالیت های تولیدی مرتبط قرار دارد. در حالی که اگر بخواهیم مقایسه کنیم، صنعت پتروشیمی بیشتر بر اساس نظام بازار کار می کند. بنابراین علاوه بر فعالیت های تولیدی، بسیار مهم است که فاکتورهایی مانند بازاریابی، توزیع، مالکیت معنوی و سایر ویژگی هایی که بخش های مختلف صنعت را قابل شناسایی می کند را نیز باید در نظر گرفت.

به جای طبقه بندی های آماری، صنعت پتروشیمی معمولا به عنوان صنعتی در نظر گرفته می شود که پنج بخش اصلی دارد: مواد شیمیایی پایه، مواد شیمیایی تخصصی، مواد شیمیایی مورد استفاده در بخش کشاورزی، محصولات داروئی و محصولات مصرفی. هر یک از این بخش ساختار مختص به خود، پویایی های رشد، بازارها، توسعه و مشکلات خاص خود را دارند. اگرچه مرزهایی که این بخش های مختلف را قسمت بندی می کنند به خوبی تعریف نشده اند و تا حدی این بخش های هم پوشانی دارند.

به عنوان مثال برخی از مواد شیمیایی تخصصی پوشش های معماری و چسب های بسته بندی شده را می توان به عنوان محصولات مصرفی در نظر گرفت؛ برخی از محصولات داروئی در فروشگاه ها عرضه می شوند و به دست مشتریان می رسند. ویژگی های کلیدی برای هر یک از بخش ها در جدول شماره 2 نمایش داده شده اند.

علاوه بر این، در برخی از بخش ها تا حدودی واگرائی نیز رخ می دهد و همین باعث می شود که تمایز بین بخش ها افزایش یابد. به عنوان مثال، در چند دهه آتی از فناوری های زیستی در تولید بسیاری از مواد شیمیایی (پایه) استفاده خواهد شد، به ویژه این که اهمیت علوم زیستی هر روز افزایش می یابد. به همین دلیل، صنعت پتروشیمی راه حل های دانش بر را برای برآورده کردن خواسته های و نیازهای مردم در پیش خواهد گرفت.

ساختار هزینه صنعت پتروشیمی آمریکا

ساختار هزینه نوعی در چرخه کسب و کار در بخش های عمده اصلی در صنعت پتروشیمی متفاوت است. بخش تولید مواد شیمیایی پایه به شدت تحت تاثیر هزینه خوراک و مواد اولیه قرار دارد: که روی هم رفته حدود 60 درصد از هزینه کل را تشکیل می دهد. از سوی دیگر، هزینه تولید محصولات داروئی و مصرفی بیشتر بر روی تبلیغات، تحقیق و توسعه و سایر هزینه های فروش، عمومی و اجرایی (SG&A) چند برابر مواد شیمیایی پایه است.

نمودار 1 ساختار هزینه نوعی در چرخه تجاری چهار بخش عمده در صنعت پتروشیمی آمریکا را نشان می دهد. با توجه به ماهیت نامتجانس ساختار هزینه مواد شیمیایی کشاورزی، این بخش به طور جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته است. صنعت تولید کود شیمیایی پویایی های هزینه مواد شیمیایی پایه را منعکس می کند در حالی که صنعت پشتیبانی بیشتر شبیه صنعت تولید محصولات داروئی و مواد شیمیایی تخصصی است.

[1] North American Industrial Classification System (NAICS)

[2] Standard Industrial Classification (SIC)

 [1] U.S. Department of Commerce and the U.S. International Trade Commission, U.S. Domestic Exports, 2016.