به روز رسانی نوآوری و توانمندی های فناوری به منظور تقویت صنعت

تحقیق و توسعه در شرکت های تولیدکننده محصولات پتروشیمی که در این صنعت پیشرو هستند مانند انواع آنزیم ها، مواد نانو و مواد باتری بیش از شرکت های دیگر مورد توجه قرار گرفته است.

در حال حاضر میزان مخارج چین برای تحقیق و توسعه در صنعت پتروشیمی در بین پیشروان این صنعت است. ساختار تحقیق و توسعه در صنعت پتروشیمی چین نیز تغییر کرده است و از صنعتی که در آن نوآوری ها تحت مدیریت دولت بود به صنعتی تبدیل شده است که نوآوری هایش به شرکت های حقیقی سپرده شده است، البته یک اکو سیستمی شکل گرفته است که در آن یک همکاری متقابل بین موسسات تحقیقی دولت و دانشگاه ها وجود دارد  و تبدیل به صنعتی شده است که نظام حمایت از مالکیت فردی را تقویت کرده است.

توانمندی های فناوری چین در صنعت پتروشیمی به سرعت در حال پیشرفت است. مثال های بسیاری را می توان آورد که شرکت های چینی به لحاظ فناوری قابل مقایسه با شرکت های غربی هستند. یکی از این شرکت ها در حوزه پتروشیمی وان هوا کمیکال است، که فناوری تولید متیلن دی فنیل- دیسوسیانات (MDI) را خودش طراحی کرده است. وان هوا در حال حاضر یکی از بزرگترین تولیدکنندگان MDI در دنیا است، محصولی که به طور تاریخی، به دلیل موانع مربوط به فناوری پیچیده تولید ایزوسیانات، در اختیار تعداد زیادی از شرکت های اروپایی بوده است.

مثال دیگر کینگفا ساینس اند تکنولوژی است، که به عنوان یکی از تولیدکنندگان و عرضه کنندگان محصولات نهایی، مانند انواع پلاستیک و جعبه های ست تلویزیون، کار خود را شروع کرد اما اکنون تبدیل به یکی از عرضه کنندگان رزین های مهندسی به صنایع خودروسازی برتر دنیا است.

شرکت کینگفا همچنین یکی از گروه های کوچک تولیدکننده جهان اسن که رزین های مهندسی شده با فناوری برتر، مانند پلی اتر اتر کتون و پلی آمید 10 تی را تولید می کند. در حوزه تولید باتری های لیتیومی که با سرعت بسیار بالایی رشد می کند، فناوری شرکت شان شان توانسته اند در بین سه تولیدکننده برتر دنیا قرار بگیرد.

برخی از بخش های صنعت پتروشیمی هستند که چین شروع کرده است تا بتواند جایگاه شرکت های چند ملیتی را از آن خود کند. این حوزه ها عبارتند از فرآورده های تجزیه پذیر که شامل ژلاتین مونوسدیم، ویتامین سی و آدامس زان تان می شود. در حال حاضر شرکت های چینی در بین تولیدکنندگان برتر در این حوزه ها هستند، که با فناوری پیشرفته تری کار می کنند و توانسته اند فرآیندها و همچنین کیفیت محصولات تولیدی خود را افزایش دهند.

توسعه مواد اولیه جدید مثال دیگری است از اینکه بازیگران چینی جایگاه درخور خود را در ابن صنعت یافته اند. به عنوان مثال، کاسای اینداستریال بیوتک، جایگاه خود را به عنوان تولیدکننده برتر نایون 5 و 6 بر پایه بیو، پلیمری که کاربردهای بالقوه بسیاری دارد، تثبیت کرده است.

به طور کلی، در حال حاضر صف طویلی از شرکت های چینی وجود دارد که به بسیاری از فناوری های روز دنیا دسترسی دارند (یا حداقل به روزترین فناوری دنیا) که با وجود آنها می توانند رقبای بسیار خوبی برای شرکت های چند ملیتی باشند.

باز کردن درهای صنعت به روی سرمایه گذاران جدید

تا قبل از سال 2015، پالایش نفت به عنوان یک صنعت راهبردی ملی در چین محسوب می شد و توسط شرکت های نفتی دولتی اداره می شد. کراکرها نفتا نیز تحت کنترل این شرکت ها بودند، و شرکت های چندملیتی تنها 50 درصد از سهام این شرکت ها را داشتند. اگرچه از آن تاریخ تا کنون، سرمایه گذاری در پالایش و صنایع بالادستی پتروشیمی به روی شرکت های چند ملیتی باز شده است و به طور کلی شرکت های خصوصی چین فرصت سرمایه گذاری در این صنایع را پیدا کرده اند تا همه عملیات تحت نظارت آنها انجام شود.

چندین شرکت خصوصی در چین به طور گسترده در صنایع بالادستی که زیربنای تولید محصولات پتروشیمی هستند سرمایه گذاری کرده اند، و بدین ترتیب صنعت پتروشیمی چین را از نو ساخته اند. تحلیل های ما نشان می دهد که نه شرکت خصوصی پشت پروژه های پتروشیمی در چین هستند که تقریبا بیش از 20 میلیون تن در سال از ظرفیت تولید اتیلن در چین را شامل می شود.

به عنوان مثال، شرکت پتروشیمی هنگلی به سمت صنایع بالادستی متتمایل شده است تا بتواند مواد اولیه مورد نیاز خود را برای تولید اسید ترفتالیک خالص و پلی استر تامین نماید. به طور همزمان، برخی از شرکت های چند ملیتی در حال برنامه ریزی هستند تا سرمایه گذاری هایی را انجام دهند که به طور کامل متعلق به خودشان است، و شامل  ادغام مجتمع های پتروشیمی توسط بی. ای. اس. اف. و یک پالایشگاه است – یک مجتمع پتروشیمی توسط اکسون موبیل، که قرار است هر دوی آنها در ایالت گوانگ دانگ راه اندازی شوند.

محدودیت دسترسی به تامین مالی

صنعت پتروشیمی با محدودیت های جدیدی روبه رو شده است. سیاست دولت چین در جهت محدود کردن اعتبارات در کل اقتصاد کشور یکی از موانع اصلی برای صنعت سرمایه بر پتروشیمی است که در گذشته از مواهب سرمایه ارزان برای توسعه ظرفیت خود بهره مند شده است.

گرفتن وام های بانکی سخت تر شده است: ناظر بانک اصلی چین در سال 2014 گفته بود که سرمایه گذاری در صنایع دارای مازاد عرضه را کنترل خواهد کرد، و این محدودیت شامل بخش هایی از صنعت پتروشیمی نیز می شود، و همین امر باعث شد که بانک ها در سال 2015 قوانین مربوط به شایستگی بانک ها برای دریافت وام در صنایع دارای مازاد را مورد تجدید نظر قرار دهند.

بانک ها در چند سال گذشته سعی کرده اند که وام های بین بانیک بیشتری را تقاضا کنند، وام ها را زودتر از سررسید تسویه کنند و از تجدید وام ها اجتناب کنند، و این باعث شده است که شرکت های پتروشیمی با عدم مزیت بیشتری در گرفتن وام مواجه باشند. علاوه بر این، شرکت های پتروشیمی نرخ سود بالاتری نسبت به نرخ سود متوسط بازار باید برای دریافت وام پرداخت کنند.

گزینه های محدود کننده تر شامل این هستند که شرکت هایی که از وام های تضمینی استفاده می کنند به شدت تحت نظارت قرار می گیرند – یک مکانیسمی که بر اساس آن در برخی از ایالت ها گروه هایی از شرکت ها می توانند وام های یکدیگر را تضمین کنند، در حالی که این امر باعث می شود که اگر یکی از آنها ورشکسته شود همه آنها ریسک ورشکستگی را خواهند داشت.

در حالی که برخی مقررات محیط زیستی جدید احتمالا بازسازی ساختاری در برخی از بخش های صنعت پتروشیمی را اجباری خواهد کرد، آنها همچنین می توانند پتانسیل سودآوری بالاتر شرکت هایی را نشان دهند که می توانند تحت این قوانین هزینه های عملیاتی بیشتری را جذب کنند.

به طور همزمان دولت چین انتشار اوراق قرضه جدید را نیز محدود خواهد کرد – به طورسنتی این یکی از روش های تامین مالی برای بخش خصوصی است- و وام دهی به بخش خصوصی را قانونمندتر می کند.

 تامین مالی از طریق بازار سهام نیز برای اکثر شرکت های پتروشیمی دور از دسترس خواهد بود: زیرا سرمایه گذاران داخلی به طور فزاینده ای انتخابی عمل می کنند، در حالی که به نظر نمی رسد که شرکت های پتروشیمی به اندازه کافی برای نامزدهای شرکت های خصوصی برای سرمایه گذاری خارج از چین به اندازه کافی جذاب باشند. سیاست دولت چین برای ادامه محدود کردن وام ها حاکی از این است که چشم انداز تامین مالی برای صنعت پتروشیمی در سال های پیش رو یک چالش جدی خواهد بود.

این موضوع تا کنون نتایج چشمگیری داشته است. مخارج سالانه سرمایه گذاری در صنعت پتروشیمی در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است، در حالی که تقاضا برای محصولات پتروشیمی با نرخی بالاتر از 10 درصد در سال افزایش یافته است، به رقمی بیش از 61/1 تریلیون یوان رسیده است. (نمودار 1)

نمودار 1- فشار بر روی تامین مالی باعث شده است که مخارج سرمایه ای در این صنعت کاهش یابد: کل مخارج سرمایه گذاری در صنعت پتروشیمی چین، تریلیون یوان، درصد تغییر

منبع: China Petroleum and Chemical Industry Federation; Wind