عوامل اصلی تاثیر گذار بر روی اهداف توسعه پایدار

اما نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که عوامل دیگری هم بر تحقق این اهداف تاثیر می گذارند که محور اصلی یادداشت این قسمت است. چهار تا از این عوامل هستند که به منظور ایجاد ظرفیت بخش از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند که در ادامه به تشریح هر یک از آنها می پردازیم.

اهداف توسعه پایدار چه هستند؟

سازمان ملل متحد در سال 2015 مجموعه ای از اهداف را به منظور کاهش فقر، حفظ زمین و کامیابی برای همه طراحی کرد. هر یک از این 17 هدف از اهداف توسعه پایدار[1] (SDGs) خود شامل اهداف خاصی است که باید تا سال 2030 برآورده شوند. دستیابی به اهداف توسعه پایدار (SDGs) تلاش همه جانبه دولت ها، بخش خصوصی، جامعه مدنی، نهادها و افراد حقیقی را می طلبد.

عامل اول: حقوق بشر

یکی از عوامل مهمی که حتما باید در نظر گرفته شود احترام به حقوق بشر است که می بایست جزو اولویت های اهداف توسعه پایدار قرار گیرند. طرح 2030 برای توسعه پایدار به وضوح بر اساس بیانیه جهانی حقوق بشر استوار است، ضمن اینکه سایر ابزارهای بین المللی نیز برای رسیدن به این اهداف مورد استفاده قرار گرفته اند.

این نقشه راه بر این اساس تهیه شده است که افزایش تعهد نسبت به این اقدامات و کل زنجیره ارزش نشان دهنده فرصت مغتنم برای پیشبرد توسعه انسانی در سراسر دنیاست. اگر اصول هدایتگر سازمان ملل در مورد تجارت به صورت فعال به کار گرفته شوند، و نوآوری های مشترکی صورت بگیرد تا از چالش های سیستماتیک جلوگیری کند، شرکت های پتروشیمی این پتانسیل را دارند که موانع اصلی بر سر راه توسعه و اثرات مثبتی که بر زندگی میلیون ها نفر انسان می گذارد – در واقع به تحقق هدف اصلی طرح توسعه پایدار کمک می کند که بر اساس آن هیچ انسانی نباید در این مسیر حقوقش نادیده گرفته شود.

عامل دوم: اقتصاد بدون کربن

مقابله با تغییرات آب و هوایی و تبدیل نظام های انرژی چالش های اصلی در مسیر رسیدن به آینده ای پایدار برای تجارت، جامعه و محیط زیست هستند. توافق پاریس یک نشانه قاطع و جهانی را برای همگان داشت و آن این بود که در حال گذار به سوی یک اقتصاد پر رونق و پک هستیم و این گذار اجتناب ناپذیر و غیر قابل بازگشت است. طرح توسعه پایدار 7 (انرژی پاک و قابل دستیابی) و طرح توسعه پایدار 13 (اقدام برای حفظ آب و هوا) به وضوح با اقتصاد پاک در ارتباط هستند؛ اگرچه، موفقیت بسیاری از این اهداف در گرو تقدم قایل شدن برای این اهداف است.

بخش پتروشیمی یک مصرف کننده عمده انرژی است اما در عین حال تلاش بسیاری نیز صورت گرفته است تا به سوی رشد اقتصادی بدون کربن حرکت شود. دستیابی به سایر مزایای کارایی نیز کاری بسیار دشوار است، اما این بخش این پتانسیل را دارد که به سوی یک اقتصاد کم کربن حرکت کند که انتشار آلاینده های کربنی را به حداقل می رساند.

بخش پتروشیمی همچنین یکی از بخش هایی است که می تواند راه حل های موثری برای کاهش آلاینده های کربنی ارائه دهد، که این امر نیز به نوبه خود به عنوان کاتالیزوری حرکت می کند که کارایی انرژی را افزایش می دهد و انتشار گازهای گلخانه ای را در خلال زنجیره های ارزش متفاوت کاهش می دهد.

فرآورده های پتروشیمی بخش های مهم تشکیل دهنده در درک پتانسیل های انرژی های تجدید پذیر و منابع نوآورانه انرژی هستند که بخش های مختلف این صنعت را قادر می سازد که به سمت یک اقتصاد بدون کربن حرکت کنند.

عامل سوم: ویژگی چرخشی

اگر روندهای فعلی تداوم داشته باشند، انتظار می رود که تقاضای جهانی در سال 2050 به 130 میلیارد تن برسد، که در مقایسه با سال 2014 در حدود 50 میلیارد تن بیشتر است، این بدان معنی است که از کل ظرفیت زمین بیش از 400 درصد استفاده شده است. [2]

تنها 9 درصد از کل اقتصاد جهانی دارای ویژگی چرخشی است (یعنی به پروسه بازیافت برمی گردد).[3] اگر این فاصله کم شود، یعنی بتوان درصد بالاتری از کالاهای مورد استفاده بشر را با بازیافت دوباره مورد استفاده قرار داد، از آسیب رساندن بیشتر به محیط زیست جلوگیری خواهد شد، ضمن اینکه از کمیابی منابع در آینده نیز جلوگیری به عمل خواهد آمد. مدل های تجاری چرخشی می تواند باعث رشد اقتصادی و به طور همزمان حفظ منابع شود، و این امر نیز به نوبه خود باعث خواهد شد که این رشد با وجود مرزهای موجود در دنیا ادامه یابد.

صنعت پتروشیمی می تواند یک نقش کلیدی در ایجاد یک اقتصاد چرخشی ایفا کند و این کار را از طریق توسعه تولید محصولات جدید، ترویج و تشویق استفاده بهینه از مواد و منابع و از طریق همکاری با سایرین در زمینه تحقیق در مورد بهبود استفاده از مواد اولیه انجام می دهد، پروسه ای که در خلال آن ضایعات کمتری تولید می شود و بازیافت مولکول ها آسان تر می شود.

معمولا کربن محور اصلی گفتگوها در مورد اقتصاد چرخشی است، اما نیتروژن و فسفر هم به تغییرات بنیادی نیاز دارند تا بتوانند بر تغییر وضعیت به سمت توسعه پایدار نقش فعال تری ایفا کنند. دستیابی به اقتصاد چرخشی چالش های زیادی به همراه دارد و بستگی به انرژی برق کافی و پاک دارد، ضمن اینکه به یک محیط حمایتگرای به لحاظ سیاستی نیز نیاز دارد تا به کاهش هزینه های استفاده از بازیافت ضایعات کمک کند.

عامل چهارم: دیجیتالی شدن

فرآورده های پتروشیمی 4- استانداردی که به صورت مشخص به انقلاب صنعتی چهارم اشاره می کند- توضیح می دهد که چگونه بخش پتروشیمی در همه مراحل زنجیره ارزش تبدیل می شود تا ادغام شود و به صئرت بهینه تبدیل به پیشرفت های دیجیتالی، فیزیکی و بیولوژیکی شود. این موضوع شامل دامنه وسیعی از مفاهیم

می شود که پایه و اساس آنها درک عمیق از نیازهای مشتریان در دنیایی است که به صورت دیجیتالی در سرتاسر زنجیره ارزش به هم متصل شده اند، از مواد اولیه گرفته تا عملیات، مشتریان و جوامع.

ظهور استاندارد جدید فرآورده های پتروشیمی 4، فرصت ها و تهدیدهایی را برای طرح اهداف توسعه پایدار به دنبال دارد. اگر به دلیل پیشرفت های تکنولوژیکی و نوآوری ها تعداد زیادی از مشاغل از دست برود، این مساله می تواند تلاش های صورت گرفته به منظور کاهش فقر، گرسنگی و نابرابری و همچنین مخارج مالی برای بهبود محیط زیست، بهداشت و زیرساخت ها را تحت تاثیر قرار دهد.

به طور همزمان، نوآوری های صورت گرفته ممکن است که انواع جدیدی از مشاغل را ایجاد کنند در حالی که راه حل های تکنیکی برای بسیاری از مسایل و موضوعات حیاتی اجتماعی، محیط زیستی و اقتصادی ارائه می دهند.

چالشی که صنعت پتروشیمی با آن مواجه است این است که باید تبدیل های تکنولوژیکی را شناسایی کند، بفهمد و آنها را پوشش دهد، آن هم به شکلی که نتایج منفی این پروسه تبدیل را کاهش داده و توانایی جامعه برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار را افزایش دهد.