تقاضا برای بسیاری از محصولات در حال کاهش است، و برخی از شرکت ها به ویژه آنهایی که بخش عمده ای از فعالیت های آنها در صنایعی است که به شدت تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار گرفته اند، مانند صنایع خودروسازی، نفت و گاز و هواو فضا برای نجات از شرایط فعلی با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند. علاوه بر این، بسته شدن مرزها و ممنوعیت مسافرت اختلالات گسترده ای را در زنجیره های عرضه و سایر اقدامات تجاری ایجاد کرده است.
کاهش جریانهای نقدی نیز نگرانی دیگری است، که باعث شده است بسیاری از مشتریان خریدهای خود را به تعویق بیاندازند یا نتوانند تعهدات مالی خود را سر وقت انجام دهند، این در حالی است که موجودی انبارها به شدت وابسته به زنجیره های عرضه ای است که حالا دچار اختلالات متعدد شده اند.
در همین حال، معیارهای غیر قابل پیش بینی سلامت باعث شده است که بسیاری از شرکت ها در مورد تعداد کارگران قادر به کار نتوانند قطعیت داشته باشند، و به همین دلیل به دنبال تغییراتی در نحوه انجام کار بوده و سعی می کنند حتی المقدور از سیستم های دورکاری استفاده کرده و در مورد رویه های خدمت رسانی به مشتریان و سایر خدمات خود مجددا تصمیم گیری کنند.
در کنار همه این موارد، تغییرات تاریخی در صنعت نفت و گاز را هم نباید دست کم گرفت. شوک های تقاضا و جنگ قیمتی اخیر بین عربستان سعودی و روسیه باعث شده است که مازاد عرضه محدود تبدیل به مازاد عرضه انبوه شده و نوسانات شدیدی در بازار ایجاد کند.
حتی مزیت هزینه ای ناشی از «رونق شیل» در ایالات متحده آمریکا نیز اخیرا روند معکوس به خود گرفته است و حاشیه سود پلی اتیلن بر پایه اتان در آمریکای شمالی کاهش یافته است، به دلیل اینکه در بازار اروپا برای یک دوره کوتاه در ماه مارس حاشیه سود پلی اتیلن بر پایه اتان کمتر از حاشیه سود پلی اتیلن بر پایه نفتا شد و این روند تا مدتی بعد از آن نیز ادامه یافت- تا جایی که شاهد یک نوسان 600 دلاری به ازای هر تن نسبت به دوره پیش از شیوع کرونا بودیم.
اینها واقعیت های جدید صنعت پتروشیمی جهان در دوران پساکرونا هستند. شرکت های پتروشیمی در سراسر دنیا برای اینکه بتوانند روند موفقیت خود را حفظ کنند، باید تغییرات عمده ای را در استراتژی ها و روش های خود ایجاد کنند که حوزه های زیر را در بر خواهد گرفت:
توقف مسیر جهانی شدن و محلی کردن زنجیره عرضه
افزایش تنش بین چین و ایالات متحده آمریکا –همراه با پاندمی کنونی و تهدیدهای آتی در مورد توقف فعالیت های اقتصادی در سطح ملی- جهانی شدن را در همه بخش ها در صنایع مختلف با سوال اساسی مواجه کرده است.
در حالی که بازار مواد شیمیایی هنوز هم یک بازار جهانی است، و چین هم بزرگترین بازار عرضه آنها، تجزیه بازار چین می تواند چالش های عمده ای را برای شرکت های جهان ایجاد کند. بسیاری از تحلیل گران و متخصصان بازار از همین حالا نمونه هایی از سرمایه گذاران سازمانی و وام دهندگان بزرگ را می بینند که خواهان محدود کردن اقدامات چین و تغییر پایه زنجیره های عرضه به ایالات متحده آمریکا و اروپا هستند تا بدین ترتیب به بازارهای خودشان نزدیک تر باشند. شرکت هایی که به جای یک مدل «چین- برای- چین» یک مدل زنجیره عرضه جهانی را دنبال می کنند، ممکن است به شدت تحت تاثیر این تغییر قرار بگیرند.
علاوه بر این، صنایع پایین دستی نیز احتمالا خواستار مکان های جایگزین برای تولید محصولات خود هستندتا بتوانند مشتریان ژاپنی، کره ای و آسه آنی خود را راضی نگه دارند.
این رفتار باعث سرعت گرفتن روندی خواهد شد که تاکنون مورد استفاده بوده اند، زیرا این شرکت ها از دیرباز تاکنون به دنبال مکان های کم هزینه تر برای تولید خود بوده اند. برای شرکت های پتروشیمی و تولید مواد شیمیایی فعال در این صنعت نیز چاره ای ندارند جز این که به جایی بروند که مشتریان شان در آنجا هستند.
به طور خلاصه، در سال های پیش رو مکان کارخانه ها و استراتژی زنجیره عرضه احتمالا به طور فزاینده تبدیل به عواملی می شوند که موفقیت شرکت ها وابسته به آنها است. افزایش نگرانی های مربوط به سلامت و مسایل ژئوپلیتیکی منجر به الزام اقدامات منجر به کاهش ریسک و ادامه حمایت از کسب و کار و جایگزینی کارایی جریان های محصول، تحویل به موقع محصول و مدیریت دقیق انبار عوامل اصلی استراتژی است که موفقیت شرکت را این شرایط به همراه خواهد داشت.
در نتیجه، شرکت های پتروشیمی و مواد شیمیایی نیاز دارند که به دقت تغییرات مورد نیاز برای رسیدن به چنین دستاوردی را پیگیری نمایند، سرمایه موجود، قیمت گذاری محصول و کارایی زنجیره عرضه را به دقت مورد بررسی قرار داده و در صورت نیاز تغییرات را بع سرعت اعمال کنند.
دیجیتالی شدن
وقتی به روند دیجیتالی شدن صنایع مختلف نگاه می کنیم، صنعت پتروشیمی و مواد شیمیایی روند بسیار کندی را در مقایسه با بسیاری از صنایع داشته است. اگرچه، شیوع ویروس کووید-19 قدرت دیجیتالی این صنعت را از طریق ایجاد امکان دورکاری و کنترل سیستم های کارخانه ها از راه دور را نشان داده است.
شرکت های پتروشیمی در حال حاضر به دنبال راه های جدیدی هستند که باعث افزایش کارایی شود و انتظار می رود که به زودی شاهد تغییرات وسیع در روند دیجیتالی شدن شرکت های پتروشیمی باشیم، این تغییرات شامل استفاده بیشتر از هوش مصنوعی (AI)، یادگیری ماشین (ML)، اتوماسیون خودکار رباتی (RPA) و سایر فناوری ها در ادارات اصلی، مرکزی و پشتیبانی خواهد بود. در واقع، ما در حال حاضر این روند سرعت گیری را در چین می بینیم زیرا در این کشور صنایع پس از دوره توقف فعالیت، دوباره شروع به کار کرده اند.
یکی از زمینه هایی که پتانسیل بالایی برای بکارگیری دارد، استفاده از یک مدل ترکیبی که عملیات فیزیکی را با یک سیستم ارائه خدمات دیجیتال همراه می کند. اگر این سیستم های به خوبی طراحی شوند می توان با جمع آوری داده های مربوط به مشتریان در سطوح مختلف، پلتفرم های آنلاین و فضاهای کاربری را مورد استفاده قرار داد که در نهایت برای هر دو طرف رضایت بیشتری ایجاد کند.