برای ایالات متحده آمریکا، بحران بزرگ و جنگ جهانی دوم مهم‌ترین رویدادهای اقتصادی قرن بیستم بودند. بعد از جنگ جهانی دوم و اصلاحات بسیار عمیق اقتصادی، مجموعه بسیاری از معیارهای تجاری مانند بیکاری و تولید ناخالص داخلی استاندارد سازی شد.
رکورد های بزرگ که با بحران بزرگ آقا شد در جدول ۱ تشریح شده اند.
نرخ بیکاری ناشی از رکود و معمولاً پس از پایان دوره رکود به بالاترین سطح خود می رسد (بر اساس آمار منتشر شده توسط اداره آمار نیروی کار آمریکا، آمار نیروی کار بر اساس مطالعات جمعیتی جاری).
تا زمان شروع پاندمی ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰، هیچ دوره پس از جنگ جهانی دوم قابل مقایسه با بحران بزرگ نبود. در طول بحران بزرگ در تولید ناخالص داخلی به اندازه ۲۷ درصد کاهش پیدا کرد، که این رقم بیشترین کاهش از زمان شروع بحران در ماه دسامبر سال ۲۰۰۷ بود، که طی آن تولید ناخالص داخلی به اندازه 1/5 درصد تا نیمه دوم سال ۲۰۰۹ کاهش پیدا کرده بود.
علاوه بر این، نرخ بیکاری نیز در طول بحران بزرگ ۱۰ درصد رسیده بود، که این رقم بیشترین رقم از زمان رکود سال ۱۹۸۱ و ۸۲ بود که طی آن نرخ بیکاری به 8/10 درصد رسیده بود. اداره ملی تحقیقات اقتصادی تاریخ های رکود را به صورت ماهانه تا سال ۱۸۵۴ منتشر کرده است.
بر اساس گزارش این اداره از سال ۱۸۵۴ تا سال ۱۹۱۹ شانزده چرخه یا دوره تجاری وجود داشته است. زمان متوسط رکود ۲۲ماه و زمان متوسط رونق ۲۷ ماه بوده است. از سال ۱۹۱۹ تا سال ۱۹۴۵ ۶ دوره تجاری وجود داشته است؛ که طی آن رکود ۱۸ ماه به طور متوسط و رونق ۳۵ ماه طول کشیده است. از سال ۱۹۴۵ تا سال ۲۰۰۱ نیز ۱۰ دوره وجود داشته است که در آن طول رکود ها به صورت متوسط ۱۰ ماه و رونق ها به طور متوسط ۵۷ ماه طول کشیده است.
این امر باعث شده است که اقتصاددانان به این باور برسند که چرخه های تجاری در طول زمان کم اثر تر شده اند. بسیاری از عوامل ممکن است که در این تعدیل تاثیر گذاشته باشند، مانند راه اندازی بیمه حساب به شکل بیمه حساب پس انداز در سال ۱۹۳۳ و افزایش قوانین و مقررات مربوط به بخش بانکداری.