نیمه خالی یا پر لیوان: رشد و نوآوری در صنعت پتروشیمی - قسمت اول

نوآوری مواد جدید با ویژگی‌های کاربری جدید، کاربرد های جدید و راه حل های جدید را برای مشتریان صنعت پتروشیمی و مشتریانِ مشتریان آن به همراه داشته است.

 به طور خلاصه، نوآوری همواره ارتباط بسیار نزدیکی با رشد صنعت داشته است. اما امروزه نیاز به نوآوری بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. دولت ها اهداف بلندپروازانه همراه با جدول زمانبندی بلندپروازانه ای را برای حرکت به سمت پایداری، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و اقتصاد چرخه ای طراحی کرده اند، و اهداف توسعه استراتژیک سازمان ملل نیز تمرکزش بر روی تغییرات آب و هوایی، آب تمیز، انرژی پاک و مصرف مسئولانه[1] بوده است.

 در همین زمان مشتریان صنعت پتروشیمی نیز می بایست اهداف پایداری خود را برآورده کنند و به دنبال افزایش رشد در حوزه های مانند وسایل نقلیه الکتریکی، باتری ها و چاپ سه بعدی باشند. روی هم رفته این روندها نیازمند یکسری از نوآوری ها در تولید محصولات پتروشیمی است- که این امر فرصت یک رشد قابل توجه را برای صنعت پتروشیمی به همراه دارد.

 حال سوال اینجاست که آیا شرکت‌های پتروشیمی آماده استفاده از چنین فرصت هایی هستند؟ برای پاسخ به این سوال محققان مسائل موسسه اکسنتور سرمایه گذاری های شرکت های پتروشیمی را در شش لایه مختلف که مربوط به رشد و نوآوری هستند مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند: اختراعات، استارتاپ ها، شرکت های ادغامی، مشارکتها، ادغام و گسترش و پروژه های سرمایه ای. آنچه که به نظر می رسد این است که به طور اجمالی پاسخ این سوال این است: «شاید».

 نوآوری، حال و آینده

 تحلیل انجام شده  یک تصویر مبهم از صنعت پتروشیمی ارائه می دهد. در واقع اینکه نیمه پر یا خالی لیوان را ببینیم بستگی به چشم انداز و بازه زمانی دارد که افراد آن را در نظر می گیرند.

 از یک سو، صنعت پتروشیمی توانمندی های نوآورانه خود را به خوبی تثبیت کرده است و به دنبال افزایش گستره نوآوری های خود است - نیمه لیوان پر است. این صنعت به تولید گستره وسیعی از محصولات و راه‌حل‌ها که مخصوص مشتریان و و نیازهای مصرف کنندگان نهایی طراحی شده است ادامه می دهد، مانند تولید موادی که ویژگی های عملکردی آنها بهبود یافته است و در تولید انواع باتری و چاپ سه بعدی مورد استفاده قرار می گیرند.

 این صنعت به سرمایه گذاری مشترک روی آورده است تا بتواند نوآوری های بیشتری را در راه اندازی استارتاپ های جدید اعمال کند و به ایده تجاری سازی بسیاری از این محصولات که در فضاهای آکادمیک و کارآفرینی شکل گرفته اند کمک کند. این صنعت به عنوان صنعت مادر در جایگاه قرار دارد که می تواند دوره گذار مشتریان خود را به دوره ای که در آن میزان کربن محصولات به حداقل رسیده است در راه رسیدن به اهداف پایداری کمک کند.

 در واقع صنعت پتروشیمی هم اکنون در مسیر پیشرفت به سمت این هدف است، و برای این منظور تعداد پروژه های سرمایه گذاری خود را در زمینه بازیافت و کارخانه هایی که از روشها فرایندهای جدید نوآوران استفاده می‌کنند مانند فناوری تبدیل متانول به مواد شیمیایی، را دوبرابر کرده است.

 از سوی دیگر، صنعت پتروشیمی به جای ایجاد فرایند های جدید و محصولات نو تمرکزش بر روی بهبود محصولات و فرآیندهای جاریست - این یعنی نیمه لیوان خالی است. از نظر تاریخی، نوآوری‌های پیشروان همانند پلی اورتان، نایلون و ویتامین های مصنوعی رشد بسیار زیادی را در صنعت پتروشیمی ایجاد کرد و منجر به تولد یک صنعت جدید شد- اما این اتفاق ها نزدیک به یک قرن پیش رخ داده است.

 امروزه بخش مهمی از فعالیت های تحقیق و توسعه بر روی بهبود تدریجی ویژگی های مواد موجود متمرکز شده است.

 به عنوان مثال، نوآوری در فرایندهای شیمیایی به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، به طور قابل توجهی دنباله نوآوری‌های مربوط به مواد است. برای شرکت های پتروشیمی تحقیقات اولیه و کاربردی نوعا شامل ریسک های بسیار بالا و فواید بلندمدت هستند، در حالی که پیشرفت های تدریجی که تمرکز آنها عمدتاً بر روی اصلاح محصولات موجود است، بازدهی سریع تر و مطمئن تری دارند - و به نوعی قمار امن به شمار می روند.