در ایالات متحده آمریکا، این تمایل خود را به شکل یک کاهش ۹ صدم درصدی در سهم تحقیقات اولیه و کاربردی از کل مخارج تحقیق و توسعه صنعت پتروشیمی بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۲۰ نشان می دهد، این میزان کاهش صرف برنامه های پیشرفته تدریجی شده است.[2]
علاوه بر این، اعلامیه های مربوط به سرمایه گذاری برای بخشهای سنتی شیمیایی هنوز هم بخش عمده‌ای از پروژه های اعلامی (حدود ۶۸ درصد) را به خود اختصاص داده است، این در حالی است که به طور مشابه سهم عمده سرمایه گذاری های مالکیت مشترک ( حدود ۷۳ درصد) هدفشان گسترش محصولات و کسب و کارهای جدید در بخش‌هایی است که همین حالا در حال فعالیت هستند.
این بخش های سنتی و محصولات سنتی به احتمال زیاد در آینده نزدیک با کمبود تقاضا مواجه خواهند شد زیرا مشتریان به دنبال محصولاتی هستند که تولید آلاینده ها و گازهای گلخانه ای را کاهش دهند و تلاش های مربوط به بازیافت را عقیم نگذارند.
به طور همزمان رشد بسیار قابل توجهی در استارتاپ های شیمیایی به چشم می خورد، این بدان مفهوم است که بسیاری از بنگاه های جدید الورود به دنبال پر کردن شکاف هایی هستند که در صنعت پتروشیمی و تولید محصولات شیمیایی وجود دارد.
این استارتاپ ها ممکن است به حد قابل توجهی فعالیت‌های صنعت پتروشیمی را با استفاده از فناوری های جدیدی مانند هوش مصنوعی، شیمی محاسباتی و راه حل هایی برای اقتصاد بازیافتی و بیوتکنولوژی تحت تاثیر قرار دهد.
تحولات صنعت پتروشیمی
رویکرد «بیشتر شبیه همین» صنعت پتروشیمی نسبت به مسئله نوآوری در آینده باید تغییر کند. صنایع مشتری به نوآوری‌های واقعی و پیشرو نیاز دارند که آنها را قادر می‌سازد محصولات و خدمات جدید بیشتری را با سرعت بیشتر به دنیای در حال تغییر عرضه کنند.
در آینده بسیار نزدیک همه صنایع به منظور کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای نیازمند موج پرفشاری از ابداعات توسط شرکت‌های پتروشیمی هستند. در بلند مدت، این نیازمندی ها و فقط با تمرکز بیشتر بر روی مسئله پایداری و راه حل های مربوط به اقتصاد بازیافتی افزایش خواهد یافت.
صنایع شیمیایی در نقطه عطفی قرار دارند که نیاز به نوآوری سریع و متهورانه در آنها روز به روز بیشتر می شود. قوانین و مقررات اجباری دولت ها و تحول چالشهای مشتریان تغییرات سریعی را در تقاضا برای محصولات و خدمات جدید در صنعت پتروشیمی ایجاد می کند.
در چنین دنیایی، رویکردهای افزایش تدریجی با تمرکز محدود نسبت به مسئله نوآوری به احتمال زیاد از بین می روند -و اگر شرکت‌های پتروشیمی روش خود را تغییر ندهند تقاضا برای نوآوری به به زودی توانایی عرضه محصولات جدید را تحت تاثیر قرار خواهد داد. این به معنای فرصت از دست رفته است- و همچنین افزایش احتمال اختلال در فعالیت به دلیل حضور بازیگران جدید در صنعت.
برای شرکت های پتروشیمی، موفقیت بستگی به درک ۶ لایه کلیدی رشد و نوآوری دارد گه پیشتر نیز به آنها اشاره شد.