سخنرانی مهندس شعری مقدم در جشن نیمه شعبان

متن این سخنان به این شرح است: 

به نام خداوندبخشنده مهربان

 سلام عرض می‏کنم خدمت همکاران عزیز و خانواده محترمشان

تبریک عرض می‏کنم میلاد مهدی موعود حضرت ولیعصر(عج) و این روز فرخنده را به همه شماره عزیزان

امیدوارم در سایه تلاش‏های دولت تدبیر و امید، اوضاع اقتصادی آنچنان بهبود یابد که بتوانیم همه اعیاد را جشن بگیریم و در خدمت شما باشیم.

من معمولاً ترجیح می‏دهم که صحبت‏هایم در چنین مراسمی کوتاه باشد تا فرصت بیشتری برای لذت بردن از برنامه ‏های شادی که برایتان تدارک دیده شده است داشته باشید.

لذا فقط اشاره‏ای مختصر خواهیم داشت به اشعاری که طی این یکی دو روزه به مناسبت این روز فرخنده برایم به صورت پیامک ارسال شده و بعد هم یک نتیجه‏گیری مختصر و رفع تصدیع.

تعداد اشعار بسیار است ولی من منتخبی از آنها را برایتان می‏خوانم

بهر دیدار رخش دل بی‏قراری می‏کند دیده بهر دیدنش لحظه‏شماری می‏کند

ای صفای قلب زهرا(س) مهدی صاحب زمان(عج) شیعه بنگر در فراقت آه و زاری می‏کند

یا

بوی مهدی(عج) عالمی را مست و حیران می‏کند دیدن مهدی(عج) هزاران درد، درمان می‏کند

مدعی گوید که با یک گل نمی‏گردد بهار من گلی دارم که عالم را گلستان می‏کند

یا

سرّ عاشق شدنم لطف طبیبانه توست ورنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا

کاش در نافله‏ات نام مرا هم ببری که دعای تو کجا، عبد گنه‏کار کجا

یا

در تمنای نگاهت بی‏قرارم تا بیایی من ظهور لحظه‏ها را می‏شمارم تا بیایی

خاک کی لایق بود تا تو به رویش پا گذاری در مسیرت جان فشانم گل بکارم تا بیایی

یا

شاید آن روز که سهراب نوشت: تا شقایق هست زندگی باید کرد، خبری از دل پر درد گل یاس نداشت.

باید اینطور نوشت: چه شقایق باشد، چه گل پیچک، چه گل یاس، جای یک گل خالی است

تا نیاید مهدی زندگی زیبا نیست

این اشعاری را که خواندم همه نشان از اشتیاق ظهور و دیدار داشت اما ابیاتی هم هست که اندکی هشداردهنده‏اند مانند:

گفتم شبی به مهدی(عج) از تو نگاه خواهم  گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم

یا

عمریست که از حضور او جاماندیم در غربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما برگردیم مائیم که در غیبت کبری ماندیم

یا

اینهمه لاف زدن و مدعی اهل ظهور پس چرا یار نیامد که کنارش باشیم

سالها منتظر سیصد و اندی مرد است آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم

همه اشعاری که خواندم در ارتباط با ظهور امام زمان(عج) بود ولی در توضیح این اشعار باید عرض کنم که:

انتظار ظهور خاص شیعه نیست، تا آنجا که می‏دانم همه اقوام معتقدند که زمین بدون حجت نیست و این حجت که همیشه در بین ما ست زمانی بر همه ظاهر خواهد شد.

بعضی از سالکان هندو در کوه‏های هیمالیا به دنبال  او هستند و معتقدند که وی در این کوه‎ها بیشتر دیده می‎شود و بعضاً مشاهداتی هم داشته‏ند، از شیعیان هم مواجهه ها و ملاقات‏های بسیاری نقل شده است.

فلسفه انتظار فلسفه بسیار سودمندی است زیرا امیدبخش است و امید هم مایه زندگی است. ولی انتظار نباید رنج دیدار را بر دوش یار بگذارد. بلکه، باید زمینه دیدار دلدار را فراهم کنیم و در مسیر ورود یار گل بکاریم و خود را لایق این دیدار بنماییم.

حال چگونه می‏توانیم چنین لیاقتی را پیدا کنیم؟

اولین قدم آن است که خود را در سلک دوستان او قرار دهیم.

این دوستان چه ویژگی‏هایی دارند:

یک حدیث می‏گوید که یک روز به معصوم گفتند که فلان قوم (مثلاً ایرانی‏ها) خیلی به شما ارادت دارند، ایشان پرسیدند این قوم حرف و عملشان تا چه حد با هم انطباق دارد، پاسخ داده شد که البته در این مورد کمی ضعیف هستند،ایشان فرمودند پس از این قوم از ما نیستند.

این حدیث بسیار صریح می‏گوید که دوستان امام باید راستگو باشند و سخن دروغ حتی به مصلحت هم نگویند.

شعارشان این باشد که جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت.

اما چگونه می‏توان راستگویی را پیشه کرد؟

این حاصل نمی‏شود مگر با تمرین و یک تمرین ساده این است که از امروز به عشق دیدار امام ، تصمیم بگیریم که دیگر قسم نخوریم چه راست وچه دروغ و در مرحله اول هم از ترک قسم خوردن به خداوند و مقدسات شروع کنیم.

من اطمینان دارم که با راستگویی جامعه ما لیاقت استقبال از امام عصر(عج) پیدا خواهد کرد و او با شوق به دیدار ما خواهد امد.

به امید رسیدن چنین روزی

والسلام